Ман ҳатто намедонам, ки барои чӣ ба хари вай равған андохтааст. Зебоии сиёҳпӯст бо шавқу завқ минетча гирифт ва барои гирифтани он чизи зиёде вуҷуд дорад, дики марди сиёҳпӯст аз андозаи таъсирбахш аст. Ва ҳангоме ки ин дугона дики худро ба кисаи вай тела дод ва ӯро ба шибан оғоз кард, ман фаҳмидам, ки вақте ки бачаҳои сиёҳ фарт мекунанд, осоиштагии Худо вуҷуд надорад. Негр гирифт ва рост ба киска зебоӣ кард, аз афташ ӯ қарор кард, ки бисёр вақтхушӣ.
Ман мехостам бо ӯ алоқаи ҷинсӣ кунам ва синаҳояшро ширам.
Оё ман ӯро ҳамин тавр мезанам?
Малламуй воқеан борик ва сард аст, намуди хеле бозоргир дорад. Ба руяш сахт омад, хатто болои сараш омад, фишори хуб дошт.
ва ман мехоҳам.
Вақте ки шарикаш бедор шуда, киска ва лаби ӯро молиш дод, духтар як лаззати ғайривоқеӣ дошт. Баъд аз ин, вай бо омодагӣ худаш гирифта, давра ба давра дар болои хурӯсаш ҷаҳид.
Ҳа, муаллим
Видеоҳои марбут
Анали зебо